जब जनताको आवाजलाई राज्यले दबाउँछ, त्यतिबेला नागरिकले अझ सजग र सक्रिय भएर न्याय, समानता र लोकतन्त्रको पक्षमा उभिनुपर्छ। यो केवल राजनीतिक आन्दोलन होइन। यो हाम्रो पुस्ता र भविष्यको सुनिश्चितता हो।
हालै सम्पन्न जेनेजी आन्दोलनका क्रममा अकालमै निधन हुनुभएका १९ जना सहिदप्रति म हार्दिक श्रद्धाञ्जली अर्पण गर्दछु। यस असामयिक निधनले हाम्रो देश र समाजलाई अपूरणीय क्षति पुर्याएको छ।
दिवङ्गत आत्माहरूको चिरशान्तिको कामना गर्दै, शोकसन्तप्त परिवारजनमा गहिरो समवेदना व्यक्त गर्दछु। यस दुःखद घडीमा पीडित परिवारलाई धैर्य, संयम र शक्ति मिलोस् भन्ने मेरो हार्दिक शुभकामना छ।
तर, यो घटनाले हाम्रो वर्तमान सरकारको गम्भीर असफलता उजागर गरेको छ। जनताको आवाज, विशेषतः युवाहरूको न्यायपूर्ण मागलाई सरकारले बेवास्ता गरेको छ। नीतिगत कमजोरी, नेतृत्वको अक्षमता र उत्तरदायित्वको अभावले देशमा असमानता, असन्तोष र सामाजिक विभाजन बढाएको छ।
यही कारणले युवा शक्ति सडकमा उत्रिन बाध्य भयो। उनीहरूले न्याय, पारदर्शिता र सुशासनको माग गर्दै आफ्नो आवाज बुलन्द बनाए। सरकारको दुर्लक्ष, अहंकार र असंवेदनशीलताले गर्दा यस आन्दोलनले बलिदानको पीडादायी मूल्य चुकाउनु परेको हो।
जेनेजीको यो आन्दोलन केवल सामाजिक सञ्जाल बन्द गर्ने वा अभिव्यक्तिको स्वतन्त्रता सीमित गर्ने विषयमा मात्र सीमित छैन। यसले सम्पूर्ण भ्रष्टाचार, अनियमितता, दलाल प्रवृत्ति, अवसरवाद र जनताको विश्वास गुमाउने नेतृत्वविरुद्ध ठूलो प्रश्न उठाएको छ।
युवाहरूले सडकमा उत्रेर दिएको सन्देश स्पष्ट छ, देशलाई अब पुरानो ढर्रा र बिग्रिएको राजनीतिक संस्कृतिले चलाउन सकिँदैन। उनीहरू परिवर्तन, पारदर्शिता, सुशासन, रोजगारी र भविष्यप्रतिको ग्यारेन्टी खोजिरहेका छन्।
नेपालको युवा पुस्ता केवल सामाजिक सञ्जालमा रमाउने पुस्ता होइन। यो पुस्ता सजग, सचेत र आफ्नो अधिकारप्रति संवेदनशील छ। उनीहरूले अन्तर्राष्ट्रिय अभ्यास, प्रजातान्त्रिक मूल्य र पारदर्शिताको महत्त्व राम्ररी बुझेका छन्।
यसैले यो आन्दोलन चेतनाको बिगुल हो। यसले मुलुकमा नयाँ राजनीतिक संस्कृति जन्माउने सम्भावना बोकेको छ। यदि सरकारले यसलाई गम्भीरतापूर्वक सम्बोधन गरेन भने, निकट भविष्यमा नेपालको राजनीतिक नक्सा नै फेरिन सक्छ।
जेनेजी आन्दोलन केवल विरोधमा सीमित छैन। यो दीगो परिवर्तनको आकांक्षासहित गरिएको क्रान्तिकारी कदम हो। यसले देखाएको छ कि अब देशका युवा मौन छैनन्। उनीहरू न्याय, समानता, पारदर्शिता र लोकतन्त्रका लागि दृढतापूर्वक उभिएका छन्।
सहिदहरूले आफ्नो जीवनको बलिदानमार्फत दिएको सन्देश स्पष्ट छ, युवा शक्ति दबाउन सकिँदैन, देश सुधार बिना रहन सक्दैन। सहिदहरूको रगतले नयाँ चेतनाको बीज रोपेको छ, जुन चाँडै ठूलो परिवर्तनको रुख भएर फक्रने निश्चित छ।
म व्यक्तिगत रूपमा वर्तमान सरकारप्रति गहिरो असन्तुष्टि प्रकट गर्दछु। सरकारले युवाको आवाजलाई सुनिदिएको छैन। बरु उपेक्षा र अवज्ञा गरेको छ।
यो व्यवहारले जनताको विश्वास गुमाउँदै गएको छ। लोकतन्त्र भनेको केवल चुनाव जित्ने माध्यम होइन। यो जनताको भरोसा, जवाफदेहीपन र सेवा भावनामा आधारित हुन्छ। तर आजको सरकारमा यी गुणहरू हराउँदै गएको छ।
परिणामस्वरूप देशमा असन्तोष बढ्दै गएको छ। बेरोजगारी र पलायन बढेको छ। सामाजिक विभाजन गहिरिँदै गएको छ।
यस परिस्थितिमा हामी सबैले सहिदहरूको बलिदानलाई सम्मान गर्दै सक्रिय भूमिका लिनुपर्छ। नागरिकको कर्तव्य केवल मत हालेर सीमित हुँदैन।
जब जनताको आवाजलाई राज्यले दबाउँछ, त्यतिबेला नागरिकले अझ सजग र सक्रिय भएर न्याय, समानता र लोकतन्त्रको पक्षमा उभिनुपर्छ। यो केवल राजनीतिक आन्दोलन होइन। यो हाम्रो पुस्ता र भविष्यको सुनिश्चितता हो।
जेनेजी आन्दोलनले सम्पूर्ण नेपालीलाई चेतावनी दिएको छ, अब युवाको शक्ति प्रतिरोध गर्न असम्भव छ। युवाहरूले नेतृत्वविहीन र भ्रष्ट प्रवृत्तिलाई चुनौती दिइसकेका छन्।
यदि सरकारले तुरुन्तै सुधारका कदम चालेन भने, समाजमा न्याय, समानता र परिवर्तनको माग अझ बलियो र व्यापक बन्दै जानेछ। जनताको आक्रोश केवल आन्दोलनमा मात्र सीमित रहने छैन। यसले राजनीतिक रूपान्तरणको दिशा लिनेछ।
अन्ततः, सहिदहरूको बलिदान केवल दुख र वेदनाको विषय मात्र होइन। यो युवा शक्ति, चेतना र दीगो परिवर्तनको प्रतीक बनेको छ।
हाम्रो कर्तव्य भनेको उनीहरूको बलिदानलाई व्यर्थ नजान दिनु हो। त्यसका लागि हामीले समाज सुधारतर्फ ठोस कदम चाल्नुपर्छ। नेतृत्वलाई जवाफदेही बनाउनुपर्छ। र युवाको आवाजलाई सुनिश्चित गर्दै अघि बढ्नुपर्छ।
जबसम्म न्याय, समानता र पारदर्शिता समाजमा संस्थागत हुँदैन, तबसम्म सहिदहरूको आत्माले शान्ति पाउने छैन। हामी सबैले मिलेर यो आन्दोलनलाई परिवर्तनको आधारशिला बनाउनुपर्छ।
यही सहिदप्रति सच्चा श्रद्धाञ्जली र देशप्रति हाम्रो उत्तरदायित्व हुनेछ।
