ऊ लेख्न थाल्यो कथा, कविता, र जीवनका अनुभवहरू। लेख्नाले उसलाई शान्ति र सन्तोष दियो।
मगर गाउँमा सन्जय नामको एक युवक थियो। सन्जयले सधैं नयाँ सपना देख्न रुचाउँथ्यो। ऊ एक सामान्य किसानको छोरा थियो, तर उसका सपना भने सामान्य थिएनन्। उसले सोच्दथ्यो, म ठूलो शहरमा जान्छु र त्यहाँको जीवन अनुभव गर्छु।
एकदिन, सन्जयले आफ्नो सपनालाई पछ्याउने निर्णय गर्यो। ऊ त्यही रात एक झोला र केही पैसासहित गाउँबाट निस्क्यो। उसका मनमा हर्ष र चिन्ता दुबै थियो। जुनसुकै अवस्थामा, ऊ नयाँ अनुभवको खोजीमा लागेको थियो।
ऊ ठूलो शहर पुग्दा, त्यहाँको चहलपहलले उसलाई आकर्षित गर्यो। ऊ त्यहाँका बत्तिहरू, भीड, र हरियालीका बीचमा हराउन चाहन्थ्यो। तर, चाँडै उसले थाहा पायो कि शहरको जीवन सजिलो थिएन। काम खोज्न गएका दिनहरूमा ऊ निराश हुँदै गयो।
एकदिन, सन्जयले एउटा पुरानो पुस्तकालयमा काम पायो। त्यहाँका पुस्तकहरूले उसलाई नयाँ ज्ञान र प्रेरणा दिन थाले। ऊ पुस्तकहरूको संसारमा हराउन थाल्यो। प्रत्येक पुस्तकमा नयाँ विचार, सपना र संस्कृति बाँच्ने गर्दथ्यो। सन्जयले महसुस गर्यो जीवनको हर एक पल एक नयाँ अध्याय हो।
पुस्तकालयमा काम गरिरहँदा, उसले आफ्ना सपनाहरूलाई नयाँ आकार दिन थाल्यो। ऊ लेख्न थाल्यो कथा, कविता, र जीवनका अनुभवहरू। लेख्नाले उसलाई शान्ति र सन्तोष दियो। उसका शब्दहरूले अनगिन्ती व्यक्तिहरूको मनमा छुवन पुर्यायो।
एक वर्षपछि, सन्जयले आफ्नो पहिलो पुस्तक प्रकाशित गर्यो। पुस्तकले गाउँका मानिसहरूको जीवन, संघर्ष र सपना प्रस्तुत गर्यो। पाठकहरूले उसका शब्दहरूमा जीवनको साँचो अर्थ खोज्न थाले। सन्जयको सपना साकार हुँदै गयो। ऊ केवल एक किसानको छोरा मात्र थिएन, अब ऊ लेखक बनिसकेको थियो।
गाउँ फर्किंदा, सन्जयले आफ्नो अनुभव साझा गर्यो। सपना चुरुक्क हुनु राम्रो हो, ऊ भन्थ्यो। तर तीनलाई पछ्याउँदा, हाम्रा संघर्ष र अनुभवलाई पनि बिर्सनु हुँदैन।
गाउँलेहरूले उसलाई सम्मान गरे। सन्जयले प्रमाणित गर्यो, कि सपना साकार गर्न केवल साहस, मेहनतको र धैर्य आवश्यकता छ।
जीवनको प्रत्येक अध्याय नयाँ अवसर र अनुभवको खोजीमा हो। सन्जय अब केवल एक लेखक मात्र होइन, ऊ सपना देख्नेहरूका लागि प्रेरणा बनिसकेको थियो।
