
निरज कुमार माझीका तीन मुक्तक
१.भन्न छोड यसलाई, जे जे चाहिन्छ दिनुपर्छ,समयमै बा, देशलाई जे जे चाहिन्छ दिनुपर्छ,मलाई चाहिन्छ राष्ट्रको स्वाभिमानसहितको जीवन,हिमाल, पहाड, तराई, मधेसलाई जे जे चाहिन्छ दिनुपर्छ। २.अन्जुलीमा
१.भन्न छोड यसलाई, जे जे चाहिन्छ दिनुपर्छ,समयमै बा, देशलाई जे जे चाहिन्छ दिनुपर्छ,मलाई चाहिन्छ राष्ट्रको स्वाभिमानसहितको जीवन,हिमाल, पहाड, तराई, मधेसलाई जे जे चाहिन्छ दिनुपर्छ। २.अन्जुलीमा
१.भन्न छोड यसलाई, जे जे चाहिन्छ दिनुपर्छ,समयमै बा, देशलाई जे जे चाहिन्छ दिनुपर्छ,मलाई चाहिन्छ राष्ट्रको स्वाभिमानसहितको जीवन,हिमाल, पहाड, तराई, मधेसलाई जे जे चाहिन्छ दिनुपर्छ। २.अन्जुलीमा
१.भन्न छोड यसलाई, जे जे चाहिन्छ दिनुपर्छ,समयमै बा, देशलाई जे जे चाहिन्छ दिनुपर्छ,मलाई चाहिन्छ राष्ट्रको स्वाभिमानसहितको जीवन,हिमाल, पहाड, तराई, मधेसलाई जे जे चाहिन्छ दिनुपर्छ। २.अन्जुलीमा
हृदयन्द्रले सरल रूपमा, कुनै वाद दर्शन र राजनीतिलाई नजोडेर, “तपाईं हामी सबै मिलेर लाग्यौँ भने अवश्य देश समृद्ध हुन सम्भव छ, सबै लाग्यौँ भने असम्भव
निजी विद्यालयमा त भर्ना शुल्क नै २५ हजारदेखि लाखौं हुन्छ । मासिक शुल्क पनि पाँच हजारदेखि लाखौं असुलिन्छ । ड्रेस, जुत्ता, स्टेशनरी सामग्री विद्यालयले भनेको
कुसे ओैंसी विशेष पहिलाेपल्ट बाले मेराे लागि भनेर काठकाे सानाे पाटीमा रेडियो बजाएर सकिएका ब्याट्री फुटालेर कालाे रंग लगाई कालाे पाटी बनाए। राताे माटाकाे डल्लाे
निष्कर्षमा भन्नुपर्दा, खस साम्राज्यको पतन भए पनि यसको ऐतिहासिक महत्त्व अविस्मरणीय छ । यसले नेपाली राज्यको आधारशिला खडा गर्यो, भाषागत एकताको सूत्रपात गर्यो र समृद्ध
ल्होत्सेको आम्दानी मासिक तीनदेखि चार करोडमा छ । तर, सरकारलाई एक वर्षभरको एक करोड १० लाख मात्र तिर्छ । २०७६ चैत ११ गते र २०७८
क्वा गाउँका सबै गाउँलेले हामीलाई भावपूर्ण बिदाइ गरे। हाम्रा झोला तयार भइसकेका थिए, अन्तिम गन्तव्य बडिमालिकामा पुग्नैपर्ने थियो। त्यसैले होला, भारी झोलाको बोझ पनि हामीले
कर्णाली प्रदेश स्थापना विशेष हरिबहादुर सत्ता र शक्तिका केन्द्रबिन्दुमा पुगेका व्यक्ति थिएनन्, तर शान्तिपूर्ण आन्दोलनमा चढेको एउटा गोलीले उनी मुलुकको संघीय इतिहासको अविछिन्न पाटो बने।
यस्तो अवस्थामा सरकार राजस्व संकलनमा तात्नुपर्नेमा उल्टै छुट दिइरहेको छ। अहिले भाटभटेनीले मात्र होइन, धेरैजसो व्यापारी, व्यवसायीले राजस्व नतिरी सामान आयात गरिरहेको सुनिन्छ। अनि राजस्व
यहाँ हरेक चीजको मोल छ। श्रमको मोल, समयको मोल, यहाँसम्म कि भावना र सम्बन्धको पनि मोल। सपनाहरू यहाँ सहजै पूरा हुँदैनन्, बरु तिनलाई पूरा गर्नका
कम्प्युटर नदेखेको, स्टुडियो नचिनेको, गाउँबाट शहर आएको एउटा नानी। तर मैले पछि महसुस गरेँ। इमानदारी र धैर्यले सिकाउँदो रहेछ। दुई महिना स्वयंसेवक भएर काम गरेँ।