“यो चिसो मौसममा यी नानीहरूलाई जाडोबाट जोगाउन ज्याकेट दिएका हौँ,” खड्काले भावुक हुँदै भने, “यो सानो सहयोगले उनीहरूको जीवनमा ठूलो राहत पुग्छ भन्ने मेरो विश्वास हो।”
जुम्लाको गुठिचौर गाउँपालिका–१, चोत्रास्थित हिमाली रम्बा आधारभूत आवासीय विद्यालय। हिउँले ढाकेर सेताम्य भएका हिमालको काखमा अवस्थित यो सानो स्कूल कुनै सामान्य विद्यालय होइन। यहाँका हरेक भित्ता र हरेक कक्षाकोठाले गरिबी र अभावका कथा बोकेका छन्।
यहाँ पढ्ने अधिकांश बालबालिकाको जीवन एउटा कठोर यथार्थ हो, कोही टुहुरा छन्, कोही बाबु–आमाको काखबाट टाढा बसेर चिसो र भोकसँग जुधिरहेका छन्। तर, यही कठिनाइको पहाडमा एउटा न्यानो सूरज उदाएको छ, चन्द्र बहादुर खड्काको सहयोगको सूरज।
नेपाल कर्मचारी युनियनका केन्द्रीय उपाध्यक्ष तथा कर्णाली प्रदेश अध्यक्ष चन्द्र खड्काले व्यक्तिगत रूपमा गरेको सहयोगले यहाँका ५० जना विद्यार्थीको जीवनमा न्यानो र आशाको किरण छरेको छ।
यो कथा केवल ज्याकेट वितरणको होइन, यो त एउटा संवेदनशील मनले समाजका पीडित बालबालिकाको दु:खमा मल्हम लगाउने प्रयासको कथा हो। खड्काले १ लाख ५० हजार बराबरको ज्याकेट र अन्य सामग्री सहयोग गरेर हिमाली रम्बा विद्यालयका विद्यार्थीलाई चिसोबाट जोगाउने मात्र होइन, उनीहरूको मनमा एउटा विश्वास पनि रोपेका छन्– कि यो संसारमा कोही न कोही उनीहरूको लागि सोचिरहेछ।
“यो चिसो मौसममा यी नानीहरूलाई जाडोबाट जोगाउन ज्याकेट दिएका हौँ,” खड्काले भावुक हुँदै भने, “यो सानो सहयोगले उनीहरूको जीवनमा ठूलो राहत पुग्छ भन्ने मेरो विश्वास हो।” उनको यो भनाइले उनको मनको गहिराइ र सामाजिक दायित्वप्रतिको लगाव झल्काउँछ।
हिमाली रम्बा विद्यालय एउटा यस्तो ठाउँ हो, जहाँ हरेक विद्यार्थीको आँखामा सपना त छ, तर त्यो सपनालाई साकार पार्ने बाटो भने अभावले छेकेको छ। यहाँ पढ्ने अधिकांश बालबालिकाको परिवारले आधारभूत आवश्यकता पनि पूरा गर्न सक्दैन।
कोही यस्ता छन्, जसले बाबु–आमाको माया कहिल्यै अनुभव गर्न पाएनन्। यस्ता नानीहरूको जीवनमा खड्का एउटा अभिभावकको रूपमा उभिएका छन्। उनको सहयोगको सूची लामो छ।
यसअघि पनि उनले यो विद्यालयलाई प्रिन्टर, ल्यापटप र वर्षभरि रिचार्ज नचाहिने डिशहोम जस्ता सुविधा प्रदान गरेर यहाँको शैक्षिक वातावरण सुधार्ने प्रयास गरेका थिए। र, यो बिहीबार फेरि उनले ४५ जना विद्यार्थी र ५ जना शिक्षक गरी ५० जनालाई ज्याकेट वितरण गरेर आफ्नो संवेदनशीलताको अर्को उदाहरण प्रस्तुत गरे।
ज्याकेट वितरणको यो सानो कार्यक्रम एउटा ठूलो भावनात्मक क्षण बन्यो। जब विद्यालयका नानीबाबुहरूले खड्काको हातबाट न्यानो ज्याकेट ग्रहण गरे, उनीहरूको अनुहारमा देखिएको मुस्कानले सारा वातावरण उज्यालो बनायो। त्यो मुस्कान केवल ज्याकेट पाएको खुशी मात्र थिएन, त्यो एउटा आश्वासनको प्रतिबिम्ब थियो– कि उनीहरू एक्ला छैनन्।
“आगामी दिनमा पनि यस्ता विद्यार्थी पढ्ने विद्यालयलाई आवश्यक सबै सहयोग गर्नेछु,” खड्काको यो प्रतिबद्धताले उनको सामाजिक सेवाप्रतिको अटल निष्ठालाई प्रस्ट पार्छ। उनको यो भनाइले एउटा सन्देश पनि दिएको छ, “सानो सहयोगले पनि ठूलो परिवर्तन ल्याउन सक्छ।”
यो सहयोगको प्रत्यक्ष साक्षी बनेका गुठिचौर–१ का वडाध्यक्ष अर्जुन कुमार महताराले चन्द्र खड्काको यो कदमप्रति गहिरो कृतज्ञता व्यक्त गरे। “यो विद्यालय ती बालबालिकाको आश्रय हो, जो घरमा खान–लाउन सक्दैनन्, जसका बाबु–आमा छैनन्,” उनले भने, “यहाँ भगवान नहुनेका लागि भगवान बनेर चन्द्र सर आउनु भएको छ।”
उनको यो भनाइले खड्काको सहयोगको गहिराइ र प्रभावलाई उजागर गर्छ। तर, उनले विद्यालयमा अझै पनि धेरै चुनौतीहरू बाँकी रहेको बताए। “छात्र र छात्राका लागि छुट्टाछुट्टै शौचालय छैन, आवास व्यवस्थापनको अभाव छ,” उनले थपे।
उनको यो भनाइले यो विद्यालयको वास्तविक अवस्था र यहाँका बालबालिकाको कठिनाइलाई उजागर गर्छ। “आगामी दिनमा यस्तै सहयोगको अपेक्षा छ,” उनको यो आशाले भविष्यप्रतिको विश्वासलाई जीवन्त राख्छ।
ज्याकेट वितरणको यो भावुक कार्यक्रममा नेपाली कांग्रेस जुम्ला जिल्ला सचिव अर्जुनसिंह कठायत (गोल्डेन), खड्काकी छोरी सन्ध्या खड्का, स्थानीयबासी, विद्यार्थी र शिक्षकहरूको उपस्थितिले यो क्षणलाई अझ विशेष बनायो।
सन्ध्याको उपस्थितिले यो सहयोगमा पारिवारिक संलग्नताको पनि संकेत गर्छ। जब साना हातहरूले न्यानो ज्याकेट समाउँदै मुस्कुराए, त्यो दृश्यले सबैको मन छोयो। यो केवल सामग्री वितरणको कार्यक्रम थिएन, यो त एउटा भावनात्मक बन्धनको निर्माण थियो।
खड्काको यो पहल केवल एउटा व्यक्तिको सहयोगमा सीमित छैन, यो समाजमा परिवर्तन ल्याउने एउटा सशक्त उदाहरण हो। उनले देखाएका छन् कि सामाजिक सेवाको अर्थ ठूला–ठूला योजना मात्र होइन, साना–साना कदमहरूले पनि मानवताको ज्योति बाल्न सकिन्छ।
हिमाली रम्बा आवासीय विद्यालयका यी बालबालिकाको जीवनमा उनले ल्याएको यो परिवर्तनले एउटा गहिरो सन्देश बोकेको छ, “कि हामीले एकअर्काको पीडालाई बुझ्यौँ भने, सानो प्रयासले पनि ठूलो राहत दिन सकिन्छ।”
यो कथा यहीँ रोकिँदैन। खड्काको प्रतिबद्धताले यो संकेत गर्छ कि उनको यो यात्रा निरन्तर चलिरहनेछ। “आवश्यक परे जहाँसुकै, जति पनि सहयोग गर्नेछु,”
उनको यो वचनले उनको मनको विशालता र सामाजिक दायित्वप्रतिको गहिरो भावनालाई झल्काउँछ। यो केवल एउटा व्यक्तिको कथा होइन, यो त हरेक मानवले अरूको जीवनमा उज्यालो भर्न सक्ने सम्भावनाको कथा हो।
हिमाली रम्बा आवासीय विद्यालयका यी बालबालिकाको जीवनमा उनले ल्याएको यो न्यानोपन केवल ज्याकेटको न्यानोपन मात्र होइन, यो त उनीहरूको मनमा बलेको आशाको उज्यालो हो।
यो कथा एउटा प्रेरणा हो, कि हामी सबैले आफ्नो ठाउँबाट सानो सहयोग गरेर समाजका पीडित र अभावग्रस्त जीवनमा परिवर्तन ल्याउन सक्छौँ।
उनको यो कदमले हामीलाई सोच्न बाध्य बनाउँछ, हामीले पनि आफ्नो वरपरका यस्ता बालबालिकाको लागि के गर्न सक्छौँ? यो प्रश्नको जवाफ नै साँचो सामाजिक सेवाको आधार बन्न सक्छ।
अन्तमा, यो कथा एउटा सानो सहयोगको ठूलो प्रभावको प्रमाण हो। खड्काले जुम्लाको हिमालमा एउटा न्यानो सपना रोपेका छन् र यो सपना अब यहाँका बालबालिकाको जीवनमा फुल्नेछ।
उनको यो प्रयासले समाजको हरेक कुनामा उज्यालो फैलाउन सकिन्छ भन्ने सन्देश दिएको छ। र, जबसम्म यस्ता संवेदनशील मनहरू छन्। तबसम्म यो संसारमा आशा र मानवताको ज्योति बलिरहनेछ।
